Verliefd worden doe je zelf

Hij beweert:

• Dit is me overkomen.
• Je kan alleen verliefd kan worden op een ander als je eigen relatie niet deugt.
• Ik moet nu voor mezelf kiezen en dat heb ik altijd te weinig heeft gedaan.
• Niemand heeft er belang bij als ik niet gelukkig ben.

Hij heeft gesprekken gevoerd om er achter te komen, wat er nog meer aan de hand kan zijn en hij heeft ontdekt, dat hij niet die liefde en aandacht van zijn ouders heeft gekregen, die nodig is voor zelfvertrouwen. Daardoor heeft hij zich altijd te veel aangepast aan vrouw en kinderen. Nu pas voelt hij wat hij altijd heeft gemist.

Een nieuwe relatie overkomt je niet, die zoek je op. Je vindt iemand aardig en dat laat je merken. Je zoekt contact, je stuurt een ap, dat doe je wat vaker, je spreekt iets af, je doet een beetje romantisch, je zoekt meer nabijheid, het contact krijgt iets erotisch en bingo! De vlam in de pan! Hoezo, het is me overkomen? Als je de eerste stap niet doet, overkomt je ook de rest niet: de leugens, de verborgen agenda, de besluiteloosheid, de twijfel, de schaamte en het schuldgevoel. Dat je iemand aardig vindt is prima, maar als je daar werk van gaat maken, dan zorgt dat er voor dat je na enige tijd ten koste van vrouw en kinderen het ‘point van return’ bereikt. Je hebt van de verboden vrucht gegeten, je hebt de smaak te pakken en je wilt niet meer terug.

Tal van mensen hebben een slechte relatie, maar beginnen geen andere. Ze poetsen de relatie weer op door nieuw hout op het vuur te goeien. Tal van mensen hebben een goede relatie en beginnen desondanks ook nog een andere en trappen daarmee het vuur uit.  

Bij een slechte relatie is het zinvol na te gaan in hoeverre dat je er zelf verantwoordelijk voor bent. Als jezelf geen of te weinig hout op het vuur hebt gegooid en het vuurtje gaat uit, steek dan je hand in eigen boezem. Verschuil je niet lafhartig achter je opvoeding en geef de schuld niet aan de ander.

Als je er wel je stinkende best voor hebt gedaan om het vuur brandend te houden dan is dat geen garantie dat het vuur blijft branden. Voor een goed vuurtje zijn er twee nodig. Als die ander steeds een emmer water over het vuur gooit dan houdt het op. Verbreek dan eerst de relatie, voordat je een ander vuurtje gaat stoken.

Wat als de ander probeert het vuurtje gaande te houden, maar je hebt er zelf geen trek meer in? Heb je recht om ‘gelukkig’ te zijn? Hebben je vrouw en je kinderen er niets aan als jij niet gelukkig bent?

Kan je echt gelukkig zijn als je geluk ten koste van anderen gaat? Gelukkig word je niet van nemen (de in jouw ogen meest ideale partner versieren), gelukkig word je van geven. Als je ‘gelukkig’ geworden bent ten koste van anderen, dan kijk je toch iets anders in de spiegel dan wanneer anderen gelukkig zijn geworden dankzij jouw opofferingsgezindheid. Geluk is geen doel, geluk is een gevolg. Het streven naar eigen geluk maakt dat er steeds meer ongelukkige egoïsten zijn en steeds minder gelukkige altruïsten.