Watervrees
Het afleren van angst voor water, voor verdrinken, kan eigenlijk als model dienen voor het afleren van welke angst dan ook. Vroeger dacht men dat je iemand met watervrees hard aan moest pakken. Talloze mensen zijn echter nu nog het slachtoffer van een dergelijke aanpak. Het feit dat ze in het water zijn gegooid, kopje onder zijn gehouden, naar het diepe zijn getrokken, enz...., enz...., kan hun nog altijd een angstaanval bezorgen. Watervrees kan op grond van dergelijke ervaringen zo hevig zijn dat je het al moeilijk vinden naar een zwembad te gaan.
Angsthiërarchie
Om te komen tot angstvermindering, desensitisatie is het handig een angsthiërarchie opstellen. Dat betekent dat je de situaties die angst geven op een schaal plaatst, waarbij geen angst het cijfer van nul = geen angst krijgt en paniek het cijfer 10 krijgt. Dus angst bij kinderbadje 0, van de hoge duikplank springen angst 10. Bij mijn ouders op bezoek gaan 0, het woord voeren op een officiële bijeenkomst 10. Je maakt vervolgens een lijst met activiteiten, waarbij de moeilijkheidsgraad bij het doen van deze activiteiten als gevolg van toenemende angst steeds groter wordt. Naar het zwembad gaan is moeilijk, nog moeilijker je om te kleden, naar het zwembassin te lopen, het trapje één of twee treetjes af te gaan, rond te lopen in het ondiepe, waarbij het water tot de enkels staat, te gaan zitten in het ondiepe, het beetje bij beetje op te schuiven terwijl je in het water zit, vervolgens weer te gaan staan en het water tot je knieën te laten komen, het water tot het middel te laten komen, enz...., enz. Een dergelijk desensitisatieproces kan al gauw een half jaar in beslag nemen en vraagt veel geduld en doorzettingsvermogen. Wanneer het water tot je middel komt, kunt u vervolgens kijken of je kunt drijven, zwemmen, het hoofd onder water durft te steken, enz..., enz. Zodra je merkt dat de angst weer te veel oploopt, moet je weer lager in de hiërarchie gaan om geleidelijk de moeilijkheidsgraad weer te verhogen. Het gaat langzaam, maar zeker!
Hoewel systematische desensitisatie op zich logisch is, wordt het toch nog door te weinig mensen toegepast. Waarom? Dat komt, omdat je je als volwassen schaamt om in het pierebad te gaan zitten. Je vindt het kinderachtig van jezelf. Ze durft eigenlijk niet voor je angst uit te komen en om die reden vermijdt je systematisch elke contact met water. Het is duidelijk dat je op geen enkele wijze waterangst kunt oplossen door het probleem uit de weg te gaan. Al lees je alle boeken over angstmanagement, alleen door het contact met water te hebben kun je er langzaam vertrouwd mee worden en nieuwe positieve ervaringen opdoen. Alleen op die manier kun je het speelse en avontuurlijke weer ontdekken. Dat is de enige methode.